Lig je daar in die stoel. Warme handen friemelen aan je beugel. Het zijn vingers die nog maar net in je mond passen. Er moet gauw even een ijzerdraadje omheen gedraaid worden, prikt de orthodontist per ongeluk in je tandvlees. Een rode zee verzameld zich in je mond en glijdt langs je wangen in je haar en op de grond. Straks moet je met rood haar de straat op. Wat zeg je dan tegen hen die het opvalt? 'Ja, ehm... ik had een kleine discussie en toen ehm... ging het er wat harder aan toe dan ik had gedacht... en tsja, daarom dus, he.' Of je zegt: 'Tsja, ik wilde mijn haar verven, maar dat ging gigantisch mis, zoals je ziet.' Blozend kijk je de persoon aan. Als hij nou maar niets doorheeft... Een paar keer wordt er uitvoerig in je gezicht gegapen en de 'oh zo frisse' adem vindt een weg in je neus (en uiteraard ook in je mond). En het erge is dat je nergens naartoe kunt. Wel als je een hele rel veroorzaakt, maar wie wil dat nou met opzet doen? Dan maar liever die lucht moeten verdragen. Er zijn ergere dingen.
De orthodontist loopt eindelijk weg. Jij kunt even weer opgelucht ademhalen, denk je.
Maar dan komt hij terug. Hij moet langs de stoel waar jij in zit. En dat doet hij nogal onhandig. Je krijgt een achterwerk in je gezicht geduwd. Met je neus (en natuurlijk je ogen) dicht en je wang sierlijk aan de kant gedrukt probeer je wat te mompelen, snakkend naar frisse lucht. Natuurlijk hoort niemand dat. Niemand wil dat horen. Ze hebben het te druk met andere dingen. Datzelfde achterwerk schuurt nog een keer langs je gezicht omdat hij iets vergeten is. Je moet er nog een keer door.
Dan is de orthodontist eindelijk klaar met lopen en doen. Hij gaat voorovergebogen bij je zitten. Leuk gezichtje, hoor. Kijk je graag naar. Dan kijk je naar die prachtige moedervlek boven de samengeperste lippen waar nog een kruimeltje op zit. Je ogen dwalen af naar de lamp. Je knijpt je ogen samen. Je kunt nergens naar kijken zonder dat iets je stoort.
'Mond open,' galmt er in je oren. Jij gehoorzaamt. Wordt er tussen je tanden geschuurd. Je krijgt kippenvel door dat krassende geluid tussen je tanden. En het doet pijn. Weer alles vol bloed. Denk je dat je het ergste wel achter de rug hebt, doet je hele gebit pijn. Want ja, elke maand opnieuw wordt je beugel strakker gezet.
Deze column heb ik ook op Metronieuws geplaatst. Daar kun je het dus ook bekijken en je kunt op mijn artikel stemmen!
Klik hier voor de column!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!
Het bericht wordt zo snel mogelijk bekeken!